Jan Długosz

– kanonik krakowski, historyk, dyplomata.

Piastował funkcję kanclerza biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego. Od 1467 roku wychowawca synów królewskich na dworze Kazimierza Jagiellończyka. Od roku 1436 był kanonikiem krakowskim, a od 1480 roku arcybiskupem lwowskim. W latach 1454-1466 działał na rzecz przyłączenia ziem nadbałtyckich do Polski.

Napisał m.in. pierwszą wybitną syntezę w hagiografii polskiej Historia Polonica (1455-1480), a także Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego. Jest autorem opisów źródłowych i wizerunków herbów polskich: Insignia seu clenodia incliti Regni Poloniae, a także statystycznego opisu beneficjów Kościoła w Małopolsce. Był głównym fundatorem klasztoru i kościoła na Skałce. W roku 1471 sprowadził tutaj zakonników św. Pawła Pierwszego Pustelnika (Paulinów) z Jasnej Góry, gdzie ci przebywają do dziś. W geście dziękczynnym został obdarzony dyplomem konfraterni tegoż zakonu.

Po śmierci jego ciało złożono w urnie w kościele skałecznym, a w 1880 roku prochy tego wielkiego Polaka przeniesiono do Krypty Zasłużonych na Skałce i złożono w kamiennym sarkofagu.