Teofil Lenartowicz

– rzeźbiarz, pisarz.

Należał do kręgu Cyganerii warszawskiej, a później Przeglądu Naukowego. Był uczestnikiem wypraw ludoznawczych Oskara Kolberga. Brał udział w konspiracji i akcjach niepodległościowych 1848 roku w Galicji. Od 1851 roku przebywał na emigracji. Był wykładowcą literatur słowiańskich z tytułem profesora w Bolonii. Pisał liryki refleksyjne oparte na motywach folklorystycznych, zwłaszcza okolic Mazowsza; stąd często mówi się o nim: „lirnik mazowiecki”. Liryzm w jego twórczości łączy się z głębokim uczuciem patriotycznym.

Jest autorem zbiorów: Polska ziemia, Lirenka, Poezje, Rytmy narodowe, a także poematu historycznego Bitwa racławicka i zbioru Ze starych zbroić. Pisał również wiersze patriotyczne, m.in. związane z powstaniem styczniowym. Zwalczał tendencje ugodowe i lojalistyczne – Opowiadania mazowieckiego lirnika, Echa nadwiślańskie. Poruszał także tematykę historiozoficzną i kulturową.

Jest autorem projektu stalli znajdujących się w kościele na Skałce oraz niektórych figur na Jasnej Górze.