Adam Asnyk

– pseudonim Jan Stożek, poeta i dramatopisarz.

Studiował w Warszawie, Wrocławiu, Paryżu, m.in. medycynę i nauki społeczne. Brał udział w ruchu konspiracyjnym, powstańczym. Po upadku powstania przebywał m.in. we Włoszech i w Niemczech, gdzie 1866 roku uzyskał w Heidelbergu stopień doktora filozofii.

Od 1870 roku na stałe w Krakowie, współredagował (1882-1894) „Nową Reformę”. Brał czynny udział w życiu społecznym i politycznym (radca miejski, poseł na sejm galicyjski, współorganizator Towarzystwa Szkoły Ludowej).

Popularny poeta swej epoki, łączył tradycje romantyczne z pozytywistyczną problematyką filozoficzną i społeczną. Zmarł na gruźlicę 2 sierpnia 1897 roku. W swych utworach wyraził nastroje klęski po 1863 roku, (np. Sen grobów) a także sformułował nakaz „przetrwania” w nadziei na „zmartwychwstanie”; wyraził to w cyklu sonetów Nad głębiami. W dramatach podejmował współczesną sobie tematykę polityczną i historyczną (Walka Stronnictw, Cola Rienzi), społeczną (Bracia Lerche), a także obyczajową (Gałązka heliotropu). Utwory poetyckie ogłaszał w tomach Poezje. Był również autorem nowel i studiów literackich. Dzieła zebrane: Pisma, Dzieła poetyckie, Listy, Poezje.