Ignacy Kraszewski

– pseudonim Bogdan Bolesławita – pisarz, publicysta, redaktor, krytyk literacki, historyk.

Uczestnik spisku przedpowstaniowego w Wilnie 1830 roku. Jego dzieła antycypują program pozytywizmu. Wobec groźby aresztowania za działalność przeciw zaborcom, wyemigrował do Drezna, gdzie w prasie europejskiej zwalczał antypowstaniową propagandę rosyjską. W 1879 roku obchodzony w Krakowie jubileusz 50-lecia jego twórczości stał się ogólnopolską manifestacją kulturalną i patriotyczną. Był członkiem Akademii Umiejętności.

W 1879 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Lwowskiego.

Jego twórczość to ponad 600 tomów, obejmujących prawie wszystkie dziedziny piśmiennictwa, a także dzieła malarskie i muzyczne. Jest autorem cyklu 29 powieści przedstawiających historię Polski od czasów starożytnych (Stara baśń) do Augusta III (Saskie ostatki, Zygmuntowskie czasy), a także trylogii saskiej (m.in. Hrabina Cosel, Briihl) oraz powieści z czasów stanisławowskich (Macocha, Barani kożuszek) i powieści ludowych (Ulana, Ostap Bondarczuk, Jermoła, Chata za wsią). Nazwany „człowiekiem – instytucjąrdquo; spełnił doniosłą rolę w kształtowaniu kultury polskiej XIX w.