Lucjan Siemieński

– poeta, prozaik, krytyk literacki, publicysta.

Uczestnik powstania listopadowego wzięty do niewoli, po uwolnieniu wrócił do Galicji. Należał do grupy literackiej Ziewonia, głoszącej wspólnotę narodów słowiańskich, brał udział w konspiracji. Tłumaczył i parafrazował ludowe utwory ukraińskie, które wraz z jego oryginalnymi wierszami znalazły się w zbiorze Dumki (1938r., współautor A. Bielowski). Został aresztowany 1837 roku, a w 1838 roku zbiegł do Francji, gdzie był członkiem Towarzystwa Demokratycznego Polskiego i ogłosił poemat profetyczno-polityczny Trzy wieszczby.

W latach 40-stych stał się jednym z czołowych rzeczników galicyjskiego konserwatyzmu. W 1843 roku, po krótkim pobycie w Wielkopolsce, zmuszony do wyjazdu do Brukseli.

W 1848 roku osiadł w Krakowie, gdzie należał do redakcji konserwatywnego „Czasu”. Był członkiem i założycielem Akademii Umiejętności.

Autor popularnej historii Polski dla celów oświatowych i dla ludu Wieczory pod lipą, zbiorów wierszy, m.in. Mimoza, utworów prozatorskich, np. Wieczornice. Swój program estetyczny zawarł w dziele Kilka rysów z literatury i społeczeństwa od roku 1848-1858. Także Portrety literackie, Dzieła, Ogrody i poeci, Podania i legendy polskie, ruskie i litewskie.