Ludwik Solski

– właściwie Napoleon Sosnowski, wybitny aktor i reżyser.
Występował na scenie od 1876 roku aż do końca życia, głównie w Krakowie i Warszawie. Piastował urząd dyrektora i reżysera m.in. Teatru Miejskiego w Krakowie.
Jako aktor był bardzo wszechstronny. Słynął z doskonałej charakteryzacji. Cieszył się popularnością zwłaszcza w rolach charakterystycznych; najsłynniejsze z nich, to: Chudogeba w Wieczorze Trzech Króli Szekspira, Harpagon w Skąpcu Moliera, Stary Wiarus w Warszawiance Wyspiańskiego, Judasz w Judaszu z Kariothu Rostworowskiego, a także w sztukach Fredry: Łatka w Dożywociu, Dyndalski w Zemście, czy tytułowa rola w Panu Jowialskim. Otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego i nagrodę państwową I stopnia w 1950 roku. Jest autorem Wspomnień. W ciągu 80-letniej pracy scenicznej grał około 800 ról. Wprowadził do teatru dwóch wybitnych scenografów: K. Frycza i F. Siedleckiego.
W 1909 roku zmienił nazwę Teatru Miejskiego w Krakowie na Teatr im. Juliusza Słowackiego.